Analizując bieg historii w oparciu o drogę jaką pokonuje ziarno od źdźbła do finalnego produktu magazynowanie jest jedną z ważniejszych operacji technologicznych.
Aby uzyskać najwyższą jakość i przydatność konsumpcyjną oraz paszową ziarna należy stworzyć jak najlepsze warunki przechowywania. Pisząc historię współczesnych elewatorów należy wspomnieć o spichlerzach, które są jednymi z najcenniejszych i najstarszych zabytków w Polsce. Myśl techniczna jaka towarzyszyła ich budowniczym jest pełna ciekawych rozwiązań do transportu zboża jak krany czy rynny spustowe. Ówcześni projektanci pamiętali o ozdobnej elewacji z charakterystycznymi dla danej epoki detalami architektonicznymi.
Obecnie rolę dawniej pełnioną przez spichrze przejęły silosy inaczej zwane elewatorami do najpotężniejszych i najpiękniejszych elewatorów zbożowych na świecie należą elewatory Jacksonville i Hämeenlinna cieszące się ogromną popularnością dzięki wykonanych na nich murialach.
Ikoną potęgi magazynowej jest elewator DeBruce niestety nieczynny już z powodu eksplozji z 8 Czerwca 1998 r. Elewator ten jest największym na świecie według Księgi Rekordów Guinnessa. Szerokość to około 809 m.
Niewiele mniejszym obiektem jest 784 metrowy elewator zbożowy w Hutchinson. Jest cały czas używany, więc można go uznać za największy działający elewator zbożowy na świecie.
Polskim największym obiektem jest Elewator Ewa w Szczecinie mieszczący się przy Nadbrzeżu Zbożowym. Wysokością odpowiada 18-piętrowemu budynkowi i jest w stanie pomieścić 50 tys. ton zboża. W elewatorze odbywa się przeładunek, składowanie, ważenie, suszenie oraz kontrola fitosanitarna zboża.
Zbudowano go w 1935 roku. Był wtedy największym budynkiem tego typu w Europie.
Opracowała: Renata Tomaszewicz